Casale Violini ligt in Tarugo, een ingeslapen plaatsje in de gemeente Cagli, waar, op de kerklokken na, het zingen van de vogels het enige is wat de stilte verbreekt. Maar dat was toen de eigenaresse hier opgroeide toch wel heel anders....

Casale Violini ligt op de kruising van de landweggetjes naar Cagli, Acqualagna en Pergola. Het is een mooi groot herenhuis, met een zekere grandeur.  Op het terrein staat een groot bijgebouw, waarschijnlijk de garage en een schuur. Vader was landbouwer dus de tractor moest toch ook ergens staan. Maar er staat ook een klein bijgebouwtje van recentere datum, je vraagt je af waar het voor diende.

Mijn eerste bezoek, toen ik foto's kwam maken, eindigde meteen in een lunch met moeder en dochter. Het op hout gestookte fornuis werd aangestoken en de meegebrachte cannelloni werden opgewarmd. En tijdens het eten kwamen de verhalen... Een van de mooiste kanten van dit werk is de blik in de geschiedenis die je krijgt, over hoe het leven er destijds uitzag in deze streek, voordat men naar de grote steden trok. Casale Violini bleek indertijd een belangrijke functie gehad te hebben voor de inwoners van Tarugo. De familie woonde op de begane grond maar er was ook ruimte genoeg voor een kleine levensmiddelenzaak, een Alimentari. In de gang stond bovendien de publieke telefoon, niemand had verder een eigen aansluiting. 

En dan op de eerste verdieping: daar werd een klaslokaal ingericht en gingen de kinderen uit de omgeving naar school. Via de trap aan de achterkant van het huis gingen ze naar binnen. Zo ook de eigenaresse: ze liep 's ochtends de voordeur uit om aan de achterkant met haar klasgenootjes weer binnen te komen. 

Ook de huisarts kwam een paar keer per week langs. Een van de kamers op de eerste verdieping, waar nu nog als stille getuige een wastafel aanwezig is, deed dienst als praktijkruimte.

En het gebouwtje buiten? Dat was de kiosk van de toenmalige benzinepomp. Er was leven, er was werk, er was interactie met Casale Violini als sociaal middelpunt. Je kan je het haast niet voorstellen als je nu in Tarugo bent waar de overweldigende stilte bijna tastbaar is. Een huis met een bijzondere geschiedenis en wat zou het fijn zijn als Casale Violini in de toekomst ook weer een centrum van sociale interactie moge worden.